Τί εἶναι προτιμότερον νά αἰσθανόμεθα;
Πῶς θά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τόν φόβο τοῦ ἀγνώστου, πού βιώνουμε καί καλούμεθα νά ἀντιμετωπίσουμε;
Πῶς θά ἀντιπαρέλθουμε τῶν ἐμποδίων γιά νά ξαναχαμογελάσουμε στήν ζωή;
Ἂς θυμηθοῦμε πὼς τὰ συναισθήματα δὲν ἐπιδέχονται κριτικῆς.
Ἂς θυμηθοῦμε ἐπίσης πὼς ὅλα τὰ συναισθήματα εἶναι ἀναγκαία, ἐφ΄ ὄσον μπροοῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν σὰν ὁδηγοὶ καὶ σύμβουλοι, πρὸ κειμένου νὰ λάβουμε ἀπαντήσεις γιὰ τοὺς ἑαυτούς μας.
Ἂς θυμηθοῦμε τέλος πὼς ὀφείλουμε νὰ ἀναγνωρίζουμε τὰ συναισθήματά μας, νὰ τοὺς δίδουμε χῶρο γιὰ νὰ ἐκφρασθοῦν, μά, ὄταν ἀποκτοῦν τέτοιαν δυναμικὴ ποὺ νὰ μᾶς ἀκινητοποιῇ, ὀφείλουμε νὰ τὰ …«ἀκινητοποιήσουμε» ἐμεῖς καὶ νὰ τὰ ἀναστρέψουμε.
Ξέρω… Εἶναι δύσκολα ὅλα αὐτά.
Ξέρω… Εἴμαστε ἄμαθοι στὴν διαχείρισιν τοῦ συναισθηματικοῦ μας κόσμου.
Ξέρω… Ὁ κόσμος μας ἀνατρέπεται καὶ ἐμεῖς μένουμε μετέωροι…
…μὰ ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν μποροῦμε νὰ ἀνακόψουμε αὐτὴν τὴν ἀνατροπή. Συνεπῶς ἢ θὰ λάβουμε τὶς ἀναγκαῖες ἀποφάσεις, ποὺ θὰ μᾶς ὑποχρεώσουν νὰ ἀφήσουμε πίσω μας τὸν φόβο, ἤ, θὰ τελειώσουμε.
Κι αὐτὸ δὲν μᾶς ἀρέσει.
Δὲν μποροῦμε νὰ γυρίσουμε τὸν χρόνο πίσω.
Δὲν μποροῦμε νὰ ἀνακόψουμε τὴν κατάῤῥευσιν.
Τὸ μόνον ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ σιωπήσουμε, νὰ προβληματισθοῦμε ἔξω ἀπὸ τὶς σκιὲς τοῦ φόβου, νὰ ἀφουγκρασθοῦμε, νὰ ἐπεξεργασθοῦμε ὅσα δεδομένα ἔχουμε, νὰ τολμήσουμε κάτι διαφορετικὸ καὶ ἐπὶ τέλους νὰ ξεκινήσουμε νὰ λαμβάνουμε κάποιες ἀποφάσεις γιὰ νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν ἀδράνεια.
Ἡ κίνησις φέρνει γνώσεις, ἐμπειρίες καὶ τελικῶς αὐξάνει τὶς πιθανότητες ἐπιτυχίας.
Δὲν χρειάζεται λοιπὸν νὰ εἴμαστε αἰσιόδοξοι ἢ φοβισμένοι.
Χρειάζεται μόνον νὰ αἰσθανθοῦμε πολεμιστὲς ΄”ετοιμοπόλεμοι.
Ὁ πολεμιστὴς δὲν γνωρίζει ἐκ τῶν προτέρων το ἀποτέλεσμα τῆς μάχης, μὰ ἐὰν τὴν ἀποφύγῃ, χάνει τὰ πάντα, ζώντας κάθε του στιγμὴ σὰν νὰ εἶναι ἡ τελευταία του.
Ἀκόμη κι ἐὰν ἀποτύχουμε, θὰ γνωρίζουμε τοὐλάχιστον πὼς αὐτὴν τὴν «παρτίδα» δὲν τὴν χαρίσαμε, ἀλλὰ τὴν παίξαμε, μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις καὶ συμμετέχοντας με ὅλες μας τὶς αἰσθήσεις.
Τὸ νέο μας ταξείδι δὲν εἶναι μόνον ταξείδι ἐπιβιώσεώς μας, ὡς ἄτομα. Εἶναι, κυρίως κι ἐπάνω ἀπ΄ ὄλα, ταξείδι τῆς Ἀληθείας πρὸς τὸ Φῶς, μέσα ἀπὸ διαδρομὲς ποὺ πρώτη φορὰ δημιουργοῦνται.
Τὸ δικό μας «λιθαράκι» θὰ μπῆ ὅταν ἐπιλέξουμε νὰ ἀφιερωθοῦμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις στὸν Κοινὸ Σκοπό.
