Τό καλό μας ἤ τό κακό μας;
Θά χαμογελᾶμε στόν ἑαυτόν μας καί στούς γύρω μας ἤ θά στραβοκυττᾶμε;
Θά χαιρόμαστε μέ τήν ζωή μας ἤ θά βρίζουμε θεούς καί δαίμονες;
Ἐὰν γιὰ μόνον μία στιγμὴ ἀναλογισθοῦμε τὸ πόσο ἐμεῖς, καὶ μόνον ἐμεῖς, εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν ὁποία πραγματικότητά μας, τότε ἴσως νὰ ἀποφασίσουμε πὼς τὸ χαμόγελο, ἡ καλὴ διάθεσις, ὁ καλὸς λόγος εἶναι ἐπιλογή μας κι ὄχι …κοινωνικὴ ἀνάγκη.
Ἐγὼ θέλω νὰ εἶμαι καλὰ καὶ εἶμαι…
Ἐγὼ ἀποφασιζω νὰ γεύομαι τὴν ζωὴ καὶ τὸ κάνω…
Ἐγὼ μπορῶ νὰ εἶμαι σημαντικὸς γιὰ ἐμέναν, κάθε στιγμή, καὶ τὸ ἀπολαμβάνω…
Μὰ ἐὰν ἐγὼ εἶμαι καλά, τότε, αὐτομάτως, τὰ πάντα καὶ οἱ πάντες γύρω μου εἶναι καλά…
Τόσο ἁπλᾶ…
